Digitale valuta's van de centrale bank: een revolutie in het bankwezen?

door Ellen Brown, Web of Debt

Verschillende centrale banken, waaronder de Bank of England, de People's Bank of China, de Bank of Canada en de Federal Reserve verkennen het concept van de uitgifte van hun eigen digitale valuta, met behulp van de blockchain-technologie die is ontwikkeld voor Bitcoin. Sceptisch commentatoren vermoeden dat hun primaire doel is om contanten te elimineren, ons in te stellen voor negatieve rentetarieven (we betalen de bank om onze deposito's vast te houden in plaats van het omgekeerde).

Maar Ben Broadbent, vice-gouverneur van de Bank of England, geeft er een positievere draai aan. Hij zegt dat digitale valuta's van de centrale bank het geld dat nu door particuliere banken wordt gecreëerd door middel van 'fractionele reserve'-leningen zouden kunnen verdringen - en dat betekent 97% van de circulerende geldhoeveelheid. In plaats van door banken gecreëerd geld te verbieden, zoals geldhervormers lang hebben aangedrongen, zou fractioneel reservebankieren achterhaald kunnen worden door simpelweg uitputting, teniet gedaan door een betere muizenval. De noodzaak van negatieve rentetarieven zou ook kunnen worden geëlimineerd door de centrale bank meer directe instrumenten te geven om de economie te stimuleren.

De Blockchain-revolutie

Hoe blockchain werkt, werd uitgelegd door Martin Hiesboeck in een 2016-artikel van april getiteld "Blockchain is de meest ontwrichtende uitvinding sinds het internet zelf"

De blockchain is een eenvoudige maar ingenieuze manier om informatie van A naar B te sturen op een volledig geautomatiseerde en veilige manier. Eén partij bij een transactie start het proces door een blok te maken. Dit blok wordt geverifieerd door duizenden, misschien miljoenen computers verspreid over het net. Het geverifieerde blok wordt toegevoegd aan een keten die over het net wordt opgeslagen, waardoor niet alleen een uniek record wordt aangemaakt, maar een uniek record met een unieke geschiedenis. Vervalsing van een enkel record zou betekenen dat de hele keten in miljoenen gevallen vervalst wordt. Dat is vrijwel onmogelijk.

In een toespraak op de London School of Economics in maart 2016, vice-gouverneur Ben Broadbent van de Bank of England wees erop dat een digitale valuta van de centrale bank (CBDC) fysieke contanten niet zou elimineren. Alleen de wetgever kon dat doen, en blockchain-technologie zou niet nodig zijn om het te doen, aangezien het meeste geld al digitaal is. Wat uniek en mogelijk revolutionair is aan een nationale blockchain-valuta is dat het zou de noodzaak voor banken in het betalingssysteem elimineren. Volgens een 2016-artikel van juli in The Wall Street Journal op het CBDC-voorstel:

[M] Eentje zou elektronisch bestaan ​​buiten bankrekeningen in digitale portefeuilles, net zoals fysieke bankbiljetten dat doen. Dit betekent dat huishoudens en bedrijven banken volledig kunnen omzeilen bij betalingen aan elkaar.

Niet alleen het betalingssysteem, maar de feitelijke geldschepping wordt tegenwoordig door particuliere banken georkestreerd. Bijna 97% van de geldhoeveelheid wordt gecreëerd door banken wanneer ze leningen verstrekken, zoals de Bank of England erkend in een bombshell-rapport in 2014. Het digitale geld dat we overmaken per cheque, creditcard of bankpas vertegenwoordigt eenvoudigweg de IOU of belofte tot betaling van een bank. Een CBDC zou deze private bankverplichtingen kunnen vervangen door verplichtingen van de centrale bank. CBDC's zijn het digitale equivalent van geld.

Geld dat op een blockchain is vastgelegd, wordt opgeslagen in de "digitale portemonnee" van de houder, net zo veilig voor inbeslagname als contant geld in een fysieke portemonnee. Het kan niet meer worden geleend, gemanipuleerd of gespeculeerd door derden dan fysieke dollars kunnen zijn. Het geld blijft onder de uitsluitende zeggenschap van de eigenaar tot overgedragen aan iemand anders, en die overdracht is anoniem.

Eerder dan een CBDC een 'digitale valuta' te noemen, zegt Broadbent, zou een betere term voor de onderliggende technologie kunnen zijn 'gedecentraliseerd virtueel clearinghouse en activaregister'.

Maar het valt niet te ontkennen dat de technologie nieuw is. Prospectief biedt het een geheel nieuwe manier om activa, waaronder geld, uit te wisselen en vast te houden.

Bankieren in de cloud

Een nieuwe mogelijkheid die hij suggereert, is dat iedereen zou een rekening bij de centrale bank kunnen houden. Dat zou de angst voor bankruns en "bail-ins" wegnemen, evenals de noodzaak van een depositoverzekering, aangezien de centrale bank niet zonder geld kan komen te zitten. Rekeningen zouden bij de centrale bank kunnen worden gehouden, niet alleen door kleine deposanten, maar door grote institutionele beleggers, waardoor het behoefte aan de particuliere repomarkt om een ​​veilige plaats te bieden om hun geld te parkeren. Het was een run op de repomarkt, niet het conventionele banksysteem, die de bankcrisis veroorzaakte na de val van Lehman Brothers in 2008.

Private banken kunnen vrij zijn om door te gaan zoals nu. Ze zouden gewoon aanzienlijk minder stortingen hebben, aangezien spaarders met de optie om te bankieren bij de ultraveilige centrale bank hun geld waarschijnlijk naar die instelling zouden verplaatsen.

Dat is het probleem dat Broadbent ziet door iedereen toegang te geven tot de centrale bank: er kan een enorme run op de banken zijn als deposanten hun geld verhuizen. Zo ja, waar komt de liquiditeit van back-backleningen vandaan? Hij zegt dat de leenactiviteit ernstig kan worden aangetast.

Misschien, maar hier is een ander idee. Wat als de centrale bank niet alleen de bewaarder, maar ook de uitleenfuncties van particuliere banken zou verdringen? Een universeel gedistribueerd grootboek dat is ontworpen als openbare infrastructuur, zou de IOU's van de lener in "geld" kunnen veranderen, net zoals banken dat nu doen - en goedkoper, efficiënter en billijker doen dan via tussenpersonen van banken.

Het gefragmenteerd reserveren van leningen overbodig maken

De Bank of England heeft dit bevestigd dat banken het geld van hun deposanten niet daadwerkelijk uitlenen. Ze recyclen het geld van "spaarders" niet, maar creëren daadwerkelijk deposito's wanneer ze leningen verstrekken. De bank verandert de schuldbekentenis van de lener in "checkable geld" dat ze vervolgens tegen rente terug aan de lener leent. Een openbaar, gedistribueerd grootboek zou dit kunnen doen door 'slim contract' in de 'cloud'. Het zou niet nodig zijn om "spaarders" te vinden van wie u dit geld kunt lenen. De lener zou gewoon geld verdienen aan zijn eigen belofte om terug te betalen, net zoals hij nu doet wanneer hij een lening afsluit bij een particuliere bank. Aangezien hij zou putten uit de bodemloze put van de centrale bank, zou er geen angst zijn dat de bank in paniek door zijn liquiditeit zou raken; en het zou niet nodig zijn om van de ene op de andere dag te lenen om de boeken in evenwicht te brengen, met het risico dat deze kortetermijnleningen er de volgende dag niet zouden zijn.

Om te herhalen: dit is wat banken nu doen. Banken zijn geen tussenpersonen die deposito's opnemen en uitlenen. Wanneer een bank een lening verstrekt voor een hypotheek, schrijft deze de som eenvoudigweg in de rekening van de lener. De lener schrijft een cheque naar zijn verkoper, die wordt gestort in de bank van de verkoper, waar het een "nieuwe" storting wordt genoemd en wordt toegevoegd aan de "overtollige reserves" van die bank. De uitgevende bank leent dit geld vervolgens 's nachts uit het banksysteem als nodig om zijn boeken in evenwicht te brengen, de fondsen de volgende ochtend terug te sturen. Het geheel rigmarol wordt herhaald de volgende nacht, en de volgende en de volgende.

In een openbaar blockchain-systeem kan dit shell-spel achterwege blijven. De lener zou zijn eigen bankier zijn, zijn eigen belofte om terug te betalen in geld. "Slimme contracten" gecodeerd in de blockchain zouden deze transacties kunnen onderwerpen aan dezelfde voorwaarden als die voor leningen. Kredietwaardigheid zou online kunnen worden vastgesteld, net zoals het nu is met online kredietaanvragen. Sancties kunnen worden beoordeeld voor niet-betaling, net zoals ze nu zijn. Als de lener niet in aanmerking kwam voor een lening bij de openbare kredietfaciliteit, kon hij nog steeds lenen op de particuliere markt, bij particuliere banken of durfkapitaal of beleggingsfondsen. Favoritisme en corruptie kunnen worden geëlimineerd door de noodzaak van een tussenpersoon van een bankier die als poortwachter voor de openbare kredietmachine fungeert, weg te nemen. De vergoedingen die door een leger van dienstverleners worden opgehaald, kunnen ook worden geëlimineerd, omdat blockchain heeft geen transactiekosten.

In een blog voor medewerkers van de Bank of England getiteld "Digitale Munt van de Centrale Bank: het einde van het monetaire beleid zoals wij het kennen?Marilyne Tolle suggereert dat de noodzaak om rentetarieven te manipuleren ook zou kunnen worden geëlimineerd. De centrale bank zou dit indirecte instrument niet nodig hebben om de inflatie te beheersen, omdat ze directe controle zou hebben over de geldhoeveelheid.

Een CBDC op een gedistribueerd grootboek kan op een andere manier worden gebruikt voor directe economische stimulering: door de betaling van een universeel nationaal dividend te vergemakkelijken. In plaats van miljoenen dividendcontroles uit te sturen, kan blockchain-technologie geld toevoegen aan bankrekeningen van consumenten met een paar toetsaanslagen.

Hyperinflatie? Nee.

Het bezwaar zou kunnen zijn dat als iedereen toegang had tot de kredietfaciliteiten van de centrale bank, er kredietbubbels zouden ontstaan; maar dat zou eigenlijk minder waarschijnlijk zijn dan onder het huidige systeem. De centrale bank zou geld creëren in haar boeken als antwoord op de vraag van kredietnemers, net zoals particuliere banken dat nu doen. Maar leningen voor speculatie zouden moeilijker te verkrijgen zijn, omdat het gebruik van krediet door de "herbelening" van het onderpand op de repomarkt grotendeels zou worden geëlimineerd. Zoals uitgelegd door blockchain software technologist Caitlin Long:

Rehypothecation is conceptueel vergelijkbaar met fractioneel reservebankieren, omdat een dollar met basisgeld verantwoordelijk is voor verschillende soorten dollars uitgegeven tegen diezelfde dollar aan basisgeld. Op de repomarkt fungeert onderpand (zoals Amerikaanse staatsobligaties) als basisgeld. . . .

Door middel van herhypothese melden meerdere partijen dat ze hetzelfde activum tegelijkertijd bezitten terwijl in werkelijkheid slechts één van hen dat doet - omdat er immers maar één zo'n activum bestaat. Een van de belangrijkste voordelen van blockchains voor regelgevers is het verkrijgen van een tool om te zien hoeveel dubbeltellingen plaatsvinden (met name hoe lang "onderpandketens" werkelijk zijn).

Blockchain elimineert dit shell-spel door de verrekeningstijd tussen transacties te elimineren. Blockchain-transacties vinden plaats in "realtime", wat betekent dat onderpand slechts op één plaats tegelijk kan zijn.

Een zeeverandering in bankieren

Martin Hiesboeck concludeert:

[B] lockchain zal niet alleen banken, makelaars en creditcardbedrijven doden. Het zal elk transactieproces dat u kent veranderen. Eenvoudig gezegd, blockchain elimineert de noodzaak voor clearinghouse-entiteiten van welke aard dan ook. En dat betekent dat er een revolutie komt, een fundamentele verandering van de manier waarop we zaken doen.

Veranderingen van die omvang duren meestal een paar decennia. Maar het VK heeft de wereld verrast met zijn revolutionaire Brexit-stem om de EU te verlaten. Misschien zal een nieuw ras van economen bij de Bank of England ons verrassen met een revolutionair nieuw model voor bankieren en kredietwaardigheid.