Econintersect: De “vrijwillige” haircuts voor Europese banken zijn door de Europese staatshoofden als geen een gebeurtenis die CDS op Griekse staatsschuld zou veroorzaken. CDS zijn Credit Default Swaps, in wezen verzekeringen die door de ene partij worden gekocht en door een andere worden verkocht, waarbij de verzekeraar de verzekerde partij moet betalen in het geval dat een bepaalde financiële verplichting niet wordt nagekomen. Het probleem met het standpunt van de Europese regeringen is dat het het nachtmerrieachtige web van onderlinge relaties negeert dat de mysterieuze en donkere wereld van CDS-uitwisselingen met zich meebrengt.GEI-bijdrager Elliott Morrs heeft onderzocht de CDS-vraag. Dr. Morss vindt dat de kwestie van CDS-aansprakelijkheid verre van het eenvoudige standpunt is dat vorige week door de EU-overheidsvergaderingen werd aangenomen. Een deel van het probleem ontstaat omdat de banken die mogelijk "vrijwillig" de overeengekomen haircuts van 50% accepteren, niet de enige betrokken partijen zijn. Het web van onderlinge relaties is complex. De volgende afbeelding begint alleen de redenen te verklaren.
Klik op grafiek voor grotere afbeelding.
De banken zijn slechts een kleine fractie van de mogelijke CDS-houders. Ze mogen dan een groot deel hebben, maar hoeveel houders van Griekse schuld buiten de grote banken en hoeveel zullen onafhankelijke CDS-posities hebben?
Dr. Morss citeert een niet nader genoemde senior risicobeoordelingsfunctionaris bij een grote Amerikaanse bank:
Heel erg een beheerd proces (pistool tegen het hoofd van de bankdirecteur) om te verzekeren dat het "vrijwillig" was. Maar ik denk niet dat dit het einde van het verhaal is.”
Dus "vrijwillig" kan de legitimiteitstest niet doorstaan en de CDS-blootstellingen kunnen ook aanzienlijk zijn van houders van gedistribueerde obligaties. Zoals Dr. Morss schrijft:
Het is waarschijnlijk een goede tijd voor Amerikaanse en Europese financiële advocaten. Een erg rommelige zaak.
Bron: GEI Opinie Blog