Nieuw milieuprobleem: brandende toendra

Econintersect: Onderzoek heeft aangetoond dat bosbranden in de Arctische toendra vanuit verschillende standpunten een bedreiging voor het milieu vormen. Een artikel in RD Magazine vat een artikel samen dat is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift NATUUR dat zegt dat er aanzienlijke hoeveelheden koolstof vrijkomen in de atmosfeer wanneer de toendra brandt, veel meer dan wanneer een vergelijkbaar gebied van gematigd bos of bosbranden brandt. Bij een onderzoek naar de toendrabrand in 2007 kwam 2.1 miljoen ton koolstof vrij, ongeveer het dubbele van de jaarlijkse hoeveelheid die door de stad Miami wordt uitgestoten.Het onderzoek door een team van de Universiteit van Florida werd geleid door Michele Mack, een ecoloog. Van RDMg:

Het vuur verteerde ook tot 30% van de isolerende laag organisch materiaal die de permafrost onder het met struiken en mos bedekte landschap van de toendra beschermt.

In een dennenbos zou vuur bladafval op de grond verbranden, maar niet de grond eronder. Omdat de Arctische toendra echter een koolstofrijke, veengrond heeft, is de grond zelf brandbaar en als het vuur zich terugtrekt, is een deel van de grond verdwenen. In een dubbele klap wordt de kwetsbare permafrost niet alleen meer blootgesteld, maar ook bedekt met zwartgeblakerde grond, die meer van de zonnewarmte absorbeert en het ontdooien zou kunnen versnellen.

"Als de permafrost warmer wordt, beginnen microben die organische stof af te breken en kunnen ze nog meer koolstof die honderden of duizenden jaren in de permafrost is opgeslagen in de atmosfeer afgeven", zegt Mack. "Als die enorme voorraad koolstof vrijkomt, kan het koolstofdioxide in de atmosfeer drastisch toenemen."

Het probleem van het verbranden van toendra is een heel nieuwe ontwikkeling, in ieder geval voor de laatste 9,000 jaar of zo. Een onderzoeksrapport in 2008 gedekt door: Science Daily beschreef de aard van de vegetatie in de toendra 9,000 tot 14,000 jaar geleden als veel vatbaarder voor branden dan sindsdien het geval is geweest. In die vroege jaren bestond de vegetatie voornamelijk uit borstelige berken die zeer brandbaar was. In de afgelopen millennia bestond de vegetatie grotendeels uit gras, kruiden en kort struikgewas, dat veel minder brandbaar was en werd beschermd door een hoog vochtgehalte. De bodem heeft door de eeuwen heen koolstof opgenomen en is geworden als een dun laagje veen. Wanneer het veranderende klimaat heeft geleid tot drogere en warmere zomeromstandigheden, komen bosbranden vaker voor en, als ze beginnen, worden ze in stand gehouden door meer de grond te verbranden dan door levend plantaardig materiaal te verbranden.

Bronnen:  RD Mag en Science Daily